X-RAY

Totoo ang kwentong ito, pero may mga detalye dito na binago ko nang konti, hindi lang para protektahan ang pangalan ng ospital at ang lalaking nagtatrabaho dito, kundi para sa ikagaganda ng pagsasalaysay. Sana magustuhan ninyo. Kung gusto niyo magbigay ng mga puna, isulat na lang ito sa shoutbox. Maraming salamat.

Mga ilang taon na akong kumukuha ng kumpletong medical exam sa isang bigating ospital dito sa Metro Manila, at parati ko ito kinukuha sa umaga, kadalasan mga alas sais o alas siyete, para konti lang ang mga taong makakasayaban ko. Tag-araw na noong nagkaroon na ako ng oras na kumuha ng exam, at isa sa mga pinakukuha sa akin ay isang chest X-ray scan.

Kaya't pagkatapos kong magbigay ng mga blood samples sa laboratory ay pumunta ako sa radiology room, na isang palapag pababa lamang. Isang lalaki, na tantiya ko mga dalawampu't lima hanggang tatlumpang taong gulang lang, ang sumalubong at nagpasok sa akin sa kwarto. Nakauniporme siya. Medyo pa-semikal ang ayos ng buhok. Hindi ganoong katangkad at hindi ganoong kapogi, pero lalaking-lalaki at Pinoy na Pinoy ang itsura't dating. Madali kong sinilip ang laminated ID na nakasabit sa pang-itaas ng uniporme niya: Carlo.

Magalang niya akong inutos na hubaran ko ang aking pang-itaas; sumunod ako. Pagkatapos, nakiusap siya na tumayo at isandal ang harapan ng aking katawan sa harapan ng malamig na X-ray machine at ilagay ang mga kamay ko sa likod ng aking baywang na nakalabas ang mga palad, na sinunod ko naman. Nang sumandal na ako, lumapit siya sa likod ko at agad pinaandar ang makina. Habang gumagana ang makina, may naramdaman akong malambot na bukol sa aking palad. Hindi ko na sana papansinin ito nang maramdamang kong parang lumalaki ito. Naintriga ako. Kakapain ko sana ito nang lumayo ang technologist. Tapos na ang scan.

Pero naging mapalad ako: hindi nabuo nang maayos ang scan, kaya't kailangang ulitin namin. Bumalik kami sa aming dating pwesto. Sa pagkakataong ito, habang nakatayo siya sa likod ko, bahagya kong kinapa ang bukol; hindi siya lumayo. Lalo akong naintriga. Kinapa ko ulit, mas matagal, naghihintay; lalong lumaki ang bukol, lalong tumigas. Walang imik ang lalaki, hindi nagtangkang pumalag. Napangiti ako: pumapatol ito, sabi ko sa sarili ko.

Madaling natapos ang ikalawang scan, at pagkaraan ng ilang saglit sinabi sa akin ng technologist na nabuo ito nang husto at pwede nang makuha bukas. Mag-aakmang isusuot ko ulit ang aking kamiseta nang umandar ang kapilyuhan ko. Tinanong ko siya kung pwede ba naming ulitin ang aming eksaktong pwesto sa makina. Tinanong ako kung bakit. Sinagot ko na parang may naramdaman akong matigas sa palad ko noong ginagawa niya ang scan, at gusto ko lang maniguro. Hindi ako nagulat noong pumayag siya. Habang nakapwesto kami, kinapa ko ulit ang kanyang bukol, mas marahas ngayon. Hindi pa rin siya umimik o pumalag.

Nang magkaharap kami, hinawakan ko ulit ang kanyang lumalaking bukol. Tumingin lang siya sa akin, ngumiti, halatang gustung-gusto niya ang ginagawa ko. Ngumiti din ako.

"OK lang?" pabulong ko tinanong sa kanya.

"Walang problema," sinagot niya, pabulong din.

Tumingin siya sandali sa paligid, at pagkatapos pumunta sa pinto at ni-lock ito. Bumalik siya sa kanyang dating kinatatayuan, nag-aabang. Mabilis akong lumuhod sa harapan niya, nang-aakit ang bukol sa loob ng kanyang pantalon. Marahan kong kinapa ulit ito, pinaglalaruan. Umungol siya nang konti. Mga ilang sandali ko ito ginawa. Pagkatapos, pinasok ko ang mga daliri ko sa loob ng kanyang pantalon, sa loob ng briefs niya. Dahan-dahan kong hinila pababa ang mga ito hanggang umabot sa kanyang mga paa. Hindi na tinanggal ni Carlo ang mga ito, at hindi na rin niya tinanggal ang kanyang pang-itaas. Alam namin pareho na mabilisan lang ito.

Nakita ko na sa wakas ang kanyang burat: hindi gaano mahaba-—mga 5.5'' o 6'' lang yata-—pero may katabaan, na ikinasaya ko. Matigas na matigas. Medyo naglalaway na. Hindi na ako nag-aaksaya ng oras: nilabas ko ang aking dila at sinimulang dilaan ang ulo ng kanyang titi. Mainit. Malinis. Matigas. Pero hindi ako nakuntento doon: sinimulan kong dilaan din ang katawan ng nota niya, dinidilaan ang bawat sulok, dinidilaan hanggang sa kanyang bulbol, dinidilaan na parang isang masarap na popsicle. Aaaaaaaaaaahhh, napaungol siya. Dumadami ang laway ko sa bawat pagdila. Slurp, slurp, slurp. Slurp. Slurpslurp. Mga ilang minuto ko din dinilaan ang kanyang burat. Nang huminto ako saglit nakita ko na medyo kumikintab na ito.

Tiningnan ko ang mukha ni Carlo. Nakatingin lang sa akin, halatang nag-eenjoy. Sige pa, sabi ng mga mata niya, ang sarap. Ngumiti lang ako. Bumalik ulit ako sa titi niya at dahan-dahan kong nilabas ulit ang aking dila at binuka ang aking bibig. Dahan-dahan kong sinubo ang ulo. Oooooooooohhh, sabi niya. Maingat kong inikot ang aking dila sa mainit at matigas na ulo, dinidilaan ang balat, ang bawat sulok, ang makitid at tuwid na hiwa sa ibabaw nito.

Humihinga siya nang malalim. "Namputsa, ang init. Ang galing! Aaaaaah."

Hindi nagtagal, dahan-dahan ko na rin pinapasok ang tarugo niya sa aking sinisikipan kong bibig. Nararamdaman kong unti-unting pinupuno ito. Sobrang sarap ang nararamdaman ko. Nakakapit ang mga kamay ko sa kanyang mga hita, habang nakapatong ang mga palad niya sa aking mga balikat. Paminsan-minsan, nararamdaman kong humihigpit ang kapit niya sa mga
ito. Talagang nasasarapan siya, lalo na't noong buung-buong nakabaon ang kanyang titi sa aking bibig. At hinayaan ko lang nakabaon ito ng isang buong minuto.

"Ang galing mo, pare," binulong niya. "Ooooooohhhh, ang sarap."

Pagkatapos, nagsimula na akong iabante at iatras ang kanyang titi sa aking bibig. Labas, pasok, labas, pasok. Abante, atras. Plok, plok, plok. Parang isang tren na paulit-ulit na pumapasok sa kweba. Sarap na sarap ako. Lalo na siya: palakas nang palakas ang pag-uungol niya. Lalo kong iniipit ang ari niya sa loob. Sige pa, sige pa, pakiusap niya. Tapos iniba ko nang bahagya ang ritmo ng aking pagtsutsupa. Mabagal kong binabaon ulit ang burat niya, at nang umabot ang mga labi ko sa kanyang bulbol ay hinayaan ko muna doon nang ilang saglit bago ko dahan-dahan niluluwa. Tuloy pa rin ang pagpupuri ni Carlo sa aking talento. Maya-maya, unti-unti ko nang binibilisan ang pagsubo ko. Labas, pasok. Labaspasok. Plok. Plokplokplok. Abante. Atras. Plok, plok. Labas. Pasok. Abanteatrasabanetea tras. Abot na abot na ng ulo ang dulo ng aking bibig. Mas marahas, mas mabilis, mas malalim na ang paulit-ulit na pagbabaon.

Halos sampung minuto ko na tsinutsupa si Carlo nang marinig ko ulit boses niya. "Saan mo ako gusto magpaputok?" tanong niya. Tinuloy ko pa rin ang ginagawa ko, pero mas lalo kong binilisan. Mukhang naintindihan niya ang aking sagot.

Maya-maya, naramdaman ko na lalong tumaba ang kanyang tarugo. Naririnig ko si Carlo na palalim nang palalim ang kanyang paghinga. "Ayan na, ayan na, ayan naaaaaaaa," sabi niya.

Parang bulkan kung sumabog ang tamod niya sa loob ng bibig ko. Isa. Dalawa. Tatlo. Halos parang lava kung umagos. Halos napuno niya ang espasyo sa ilalim ng aking dila. Hindi ko ito nilunok. May nakita akong makapal na basahan sa sulok ng aking mga mata, na malapit lang sa kinaluluhuran ko. Inabot ko ito at binuklat, at doon ko dinura ang semilya. Agad ko itong tiniklop ulit at itinulak sa isang tabi. Wala kasing lababo sa loob ng kwarto.

Nagpahinga kami nang konti. Hubad pa rin siya pababa ng kanyang baywang. Nagkatinginan kami at nagngitian. Pareho kaming lubos na nakutento sa aming ginawa.

Mga dalawa beses pa ulit kami nagkita ni Carlo sa ospital. Tsinupa ko ulit siya sa mga pag-kakataon na iyon, pero ‘yung ikalawa sa loob ng isang cubicle nangyari at ‘yung ikatlo doon ulit sa X-ray room. Hindi ko na siya nakita noong huli akong pumunta sa ospital; ibang technologist na ang naka-assign doon. Umaasa pa rin ako na makikita ko ulit siya doon.