SI UTOL ANG CHATMATE KO - Part 21

Laking gulat ko noong tumambad na sa aking paningnin ang eksenang hindi ko inaasahan. Halos black and white ang makikita sa video, kuha ito galing sa isang camera na may kakayahang magrecord sa dilim.

Bagamat hindi klaro ang mga mukha namin, naaaninag ang pagsampa ko sa kama kung saan nakahiga si kuya noong nagpaalam ako sa kanya na ibigay ko na kay Zach ang aking pinakaiingat-ingatang puri. Pagkatapos, Lumipat ako sa kama ni Zach. Hinipuan ko siya at nilaro-laro ang kanyang katawan. At sa parteng iyon, habang nag-eenjoy ako sa paglalaro sa kamunduhan ni Zach, dahan-dahang bumalikwas ni kuya, lumapit sa kama ni Zach, biglang hinablot ang buhok ko at tinakpan ang aking bibig. Kinarga niya ako at doon na naganap ang panghahalay...

Hindi ko lubos maintindihan ang naramdaman, naghalo ang poot at pagkagulat. Agad kong hinarap si kuya at sinigawan. “Bakit mo ginawa sa akin iyon?! Bakit kuya!!!!???? Bakitttttttttttt!!!?” ang bulyaw ko sa kanya.

“T-tol. Pasensya na. L-lasing ako noon tol. Hindi ko na-control ang sarili ko. Patawarin mo ako.” Ang tila nanginging na pagmamakaawa ni kuya.

“Isusumbong kita kay mama! Isusumbong kita kay mamaaaaaaa!!!!!!” Ewan ko rin kung bakit ko nasabi iyon. Wala naman talaga akong balak isumbong siya e.

Kitang-kita ko ang pamumutla sa mukha ni kuya sa narinig. Syempre, nakakahiya iyon para sa kanya at puwede pa siyang ipasuplong. At lalo pa kapag nalaman ito ng papa ko, baka itakwil pa siya.

At ang sunod kong naalimpungatan ay ang pag-iiyak ko, nagtatakbong tumakbo papasok sa aking kwarto. “Argggggggggghhhhhhhhhhhhh!”

At doon sa loob ipangpatuloy ko ang aking pag-iyak. Bumabalik-balik tuloy sa isip ko ang mismong eksena, ang takot, sakit sa aking likuran sa ginawa niyang pwersahang pagpasok sa akin, ang mga matitinding pagsisipsip niya sa aking balat sa katawan na nagdulot ng malalaking kissmarks na mistulang mga latay na kung titingnan. Ang mismong panghalay niya na pakiramdam ko ay isa siyang hayop na gutom na gutom. At ang matinding katanungan na bumalot sa akig isip ay kung bakit nagawa niya iyon sa akin at bakit kailangan niyang gawin iyon?

Sumingit din sa isip ko ang mga kasagutan sa aking tanong kung bakit tila hindi pansin ni Zach ang mga kissmarks na nagmukhang latay ko sa katawan. Ni kahit tanong man lang galing sa kanya ay hindi niya ginawa noong nag love-making kami. Naturingan pa namang iyon ang unang pagniniig namin, at iyon din ang simula ng aming naudlot na relasyon. “Kaya pala hindi siya nagtanong. Alam niya ang buong pangyayari. At hinayaan lang niya ito dahil may balak siyang gawin itong pamblackmail kay kuya!” Sa isip ko lang. Pakiramdam ko ay talagang pinaglaruan lang nila ako...

Maya-maya, may kumatok. Si kuya. “Tol... Papasukin mo naman ako o... please. Mag-usap tayo.”

Lumapit ako sa may pintuan ng kwarto ko at sumigaw. “Ayoko! Ayoko!!!”

“Tol... patawarin mo na ako, please.”

“Umalis ka na! Umalis ka naaaaaaaa!!!!”

Wala na akong narinig pang sagot. Bumalik ako sa aking higaan at doon ipanagpatuloy ang pag-iiyak. Hindi ko rin lubos maintindihan ang sarili kung bakit ganoon na lang ang galit ko. Kasi, mahal ko naman din ang kuya ko. Ngunit may poot pa ring pumapasok sa aking puso. Siguro ay dahil sa iyon bang feeling tinatraydor ka. Sa tagal-tagal kong nag-isip kung sino ang taong gumawa sa akin ng kahalayan, siya lang pala. Antagal kong itinatago ang lahat, na ni sa kanya hindi ko sinabi ito dahil baka magwala siya sa galit o na baka lalao lang lalala lang ang issue. Ngunit siya pala itong salarin. Parang naglokohan lang kami. Niloko na nga ako ni Zach, pati ba siya, manloloko rin pala. Mas tanggap ko pa siguro ang panloloko ni Zach sa akin kasi hindi ko siya kaanu-ano at tanggap ko namang kung hindi dahil sa kalandian at panloloko ko sa kanya, hindi aabot sa ganoon ang lahat. Pero si kuya...?

Kaya balik na naman kami ni kuya sa sitwasyong hindi ko siya pinapansin. At katakot-tako na panunuyo ang kanyang ginawa.

Ngunit umataki pa rin ang katigasan ng ulo ko. Ganyan talaga siguro kapag isa kang spoiled na anak. Kapag may tampo, parang gusto mong guluhin ang lahat, bubulabugin ang taong siyang dahilang ng iyong pagka-irita.

May isang beses, nakaupo lang ako sa sala nanood ng TV noong bumaba si kuya galing sa kwarto niya, may dala-dalang malaking teddy bear. Ang ipinagtaka ko ay kung bakit may ganoon siyang stufffed toy samantalang hindi naman niya type ang ganoon. Pinagtatawanan nga niya ako kapag nagyayakap ako sa luma kong teddy bear.

Sa totoo lang, ang ganda ng teddy bear niya. Mukhang malambot at makakapal ang balat, light brown ang kulay. Parang gusto kong hingiin sa kanya ito. Alam niyang paborito ko ang teddy bear ngunit dahil galit ako sa kanya, dedma lang ako. Hindi ko kunyari siya nakita.

Walang imik siyang umupo sa tabi ko. Maya-maya lang ay, “T-tol...” Ang pag-aalangan niyang bigkas sa pangalan ko “...para sa iyo. B-binili ko iyan para talaga sa iyo.” Sabay abot din ng teddy bear sa akin, ang mukha ay may ngiting-takot.

Ngunit tiningnan ko lang siya at parang wala lang akong nakita at ibinaling muli ang mga mata sa panonood ng TV.

“Tol... patawarin mo na ako tol, please....” pagmamakaawa pa niya.

Hindi pa rin ako kumibo. Ansakit pa kaya ng ginawa niya sa akin.

“H-hindi ko kasi alam ang ginagawa ko tol eh... Maniwala ka tol, nagsisisi na ako”

Dedma pa rin ako. At imbis na sagutin siya, nagwalk out pa ako, dumeretso sa kwarto at doon nag-iiyak na naman.

Noong bumaba uli ako, nakita ko sa sofa ang teddy bear. Umupo ako at bagamat gusto ko itong yakapin, pinigilan ko ang sarili. Malay ko ba kung nand’yan lang siya sa tabi at nagmamanman kung kukunin ko ba ang teddy bear niya.

Maya-maya naman, dumating sina mama at ang unang nakita ay ang teddy bear. Pansinin kasi siya, malaki na, maganda pa. “Wow! Kaninong teddy bear iyan enzo? Sa iyo ba iyan?”

“Kay kuya po iyan ma!” Ang sagot ko.

“Huh! Nagti-teddy bear na rin ang kuya mo?” Ang gulat na tanong ni mama.

“Malay ko po sa kanya...” Sagot ko na lang.

Ngunit doon ako mas naantig noong kinabukasan galing ako ng school, sinalubong ako ni mama sa sala, iniabot sa akin ang isang supot. At sa porma pa lang nito, alam kong mamahalin ang laman noon.

Hindi nga ako nagkamali. Noong binuksan ko ito, tumambad sa aking paningin ang isang i-pad. “Waaaaahhhh! Ang ganda ma!” Ang sigaw ko habang nagtatalon na. Noong makita ko kasi ito sa TV, nangangarap na akong magkaroon nito. “Binili mo para sa akin ma?” ang tanong ko.

Nungit bigla din akong nabusalan noong sinabi ni mama na, “Hindi. Kuya mo ang bumili niyan para sa iyo.”

Bigla akong nahinto sa pagtatalon. Tiningnan ko si mama na ang mukha na may bahid panghihinala, na nagpakabog naman sa aking dibdib.

“Ano ba talaga ang nangyari sa inyo ng kuya mo, ha?” Ang di na napigilang tanong ni mama. “Iyang i-pad na iyan, alam mo ba kung magkaano iyan? Halos mauubos na ang personal savings ng kuya mo. Alam kong masinop ang kuya mo pagdating sa pera at hindi basta bumibili ng kung anu-anong luho. Ngunit hindi ko maintindih kung ano ang nakain at ang pinaghirapan niyang pagtitipid ay ngayon ibinili niya niyan at para sa iyo pa.”

Hindi ako nakasagot sa tanong na iyon ni mama.

“Napapansin kong hindi mo siya iniimik at heto, para kang babaeng nililigawan. At iyang teddy bear...” sabay turo sa teddy bear na nakalatag lang sa sofa “...ang sabi mo ay kay kuya mo iyan. Ngunit ang sabi naman ng kuya mo ay sa iyo daw iyan. Maari bang malaman kung ano ang nangyayari dito, na hindi ko alam, Enzo?”

“E...” ang naisagot ko na lang, hindi na muling nakakibo pa.

“Anong e...? Tinatanong kita.” Ang giit ni mama. At noong makitang parang iiyak na ako, hinila niya ako patungo sa sofa atsaka naupo kaming magkatabi. “O sige, magsalita ka. Sabihin mosa akin kung ano ang problema ninyo ng kuya mo?”

At doon, tuluyan nang pumatak ang mga luha ko. Pakiramdam ko ay hindi ko na kaya ang lahat. “Ma... m-may ginawa po si kuya sa akin...”

Nasa aktong ibubunyag ko na sana kay mama ang lahat noong nagkataon namang dumaan si kuya sa harap namin. Ewan, baka nasa isang tabi lang din siya at nagmanman nga sa akin. At noong mapansing bibigay na ako, atsaka nagparamdam, dumaan pa talaga sa harap namin.

Natigil naman ako sa pag-iyak, ang mga mata ay napako sa kanya. Habang dahan-dahan siyang naglakad patungo sa hagdanan paakyat sa kwarto niya, pasikreto niya akong tinitigan; isang titig na mistulang nagmamakaawa, nagsusumamo na huwag ko siyang ipahamak. Atsaka dumeretso na siya sa kanyang kwarto. At alam ko, binabanayan niya kung ano man ang sasabihin ko kay mama.

Mistula naman akong tinablan sa titig niyang iyon.

“A-ano ang ginawa sa iyo ng kuya Erwin mo...?” ang paghikayat ni mama sa akin na magpatuloy.

“B-bumagsak po ako sa isang subject ma. At kaya po ako bumagsak ay dahil kay kuya. Iyong notebook ko po at libro ay nawala niya, hindi po ako nakapag-aral.” Ang pagsisinungaling ko. Ewan ko, sadyang likas siguro talaga sa dugo ko ang pagkasinungaling.

“Iyan lang ang dahilan kung kaya ka galit sa kuya mo?”

“Opo. Kasi po, pinagtatawanan po ako ng mga classmates ko. Paano ko mamaintain ang top honors ngayong may bagsak na ako?”

“Hay naku... Oo naman gusto nating lahat na ma-maintain mo ang top honors mo. I’m sure pati kuya mo ay gusto din niya iyan para sa iyo. Ngunit ang honors... nand’yan lang iyan, pewede mong mabawi ngunit kapag ang damdamin ng kuya mo ang nasaktan mo, ang sakit na ito ay babalik din sa iyo habang hindi mo siya pinapatawad. Atsaka, sigurado ako, hindi sinadya ng kuya mong mawala ang notebook at aklat mo. Kaya kausapin mo ang kuya mo at sabihin mong hindi ka na galit sa kanya. Ok ba?”

“H-hindi pa po ako handa ma e...”

“Kailan ka maging handa? Kapag naisipan na naman ng kuya mo ang umalis? Ganoon ba? Gusto mo bang umalis ang kuya mo?”

Natakot naman ako sa sinabing iyon ni mama. Para akong binatukan. “H-hindi ma ah! Ayokong mawala ang kuya ko!”

“O e di kung ganoon, huwag mo siyang pahirapan...”

“S-sige po ma. B-ukas o sa makalawa, kausapin ko na si kuya. Maghanap lang po ako ng timing.”

“O sya basta dalian mo. Hindi maganda ang may kinikimkim na galit o sama ng loob...”

Dali-dali akong umakyat ng kwarto.  Sa sinabi kasi ni mama, pakiramdam ko ay gumaan ang aking pakiramdam at bigla ko ring naramdaman ang saya. Pakiwari ko ay unti-unting nawala ang mga balakid sa puso ko para magpatawad sa nagawa ni kuya. At napagtanto ko na kuya ko rin naman talaga iyong tao at kahit ano pa ang mangyayari, hindi ko maitatwang mahal ko siya, at di rin maipagkakailang mahal din niya ako at, in fact, mahal na mahal. At hindi lang iyan, napakarami na naming mga pinagsamahan at napakahaba na ng listahan ng kanyang pagsasakripisyo para sa akin. “Atsaka... ang landi landi ko din naman kasi. Ako ang pasimuno ng lahat ng mga nangyayaring kaguluhan. Kung hindi ko sana nilandi si Zach, baka hindi magawa ni kuya ang panghahalay sa akin.” Sa isip ko lang. Muli tuloy sumagi sa utak ko si Zach at bumuhos muli ang matinding galit ko sa kanya.

Nasa ganoon akong pagmumuni-muni noong naisipan kong buksan ang laptop ko na konektado sa camera sa loob ng kuwarto ni kuya. Noong mabuksan na ito, sinilip ko sa monitor kung ano ang kanyang ginagawa.

At laking gulat ko noong nakita ang isang malaking cartolina na nakasabit sa dingding, harap ng camera. May mga baloons at ang mga mlalaki at makukulay na letra na nakasulat dito ay, “Salamat tol sa pagtakip mo sa akin kay mama. I love you! Sorry na tol pliiissss.... Patawarin mo na si kuya.” at sa pinakababa nito at may arrow pa na tinuturo ang direksyon sa gilid kung saan may isang malaki, presko at pulang-pulang rosas.

Napangiti naman ako sa nasaksihan. Syempre, kinikilig. Ngunit noong makita kong bumalikwas siya sa pagkahiga, tinumbok ang laptop niya at ikinabit uli ang wire na konektado sa camera na nasa kuwarto ko, agad akong humiga at nagtalukbong pa ng kumot. Alam ko, sinisilip niya kung pinanood ko ba siya o hindi. At ayokong malaman niyang handa na akong patawarin siya. “Gumawa pa siya ng effort...” sabi ko sa sarili ko bagamat nakatatak na sa utak ko na kinabukasan ng gabi ay kakalampagin ko na lang siya sa kwarto niya at doon uli ako matutulog.

Iyon ang plano ko.

Ngunit hindi nangyari iyon. Hapon pa lang kinabukasan ay nagkaletse-letse uli ang lahat. Lalabas sana ako noon ng kuwarto upang pumunta sa kusina noong narinig akong may kausap si kuya sa may main door ng bahay, pigil ang pagsasalita at kilala ko ang boses ng kausap niya.

Si Zach!

Dali-dali akong bumalik sa loob ng kwarto ko bagamat, inilapit ko ang tenga ko sa guwang ng hindi lubusang nakasarang pinto.

“Ba’t ka pumunta dito? Di ba ang usapan ay ako ang pupunta sa iyo?” Ang tanong ni kuya na halatang iritang-irita.

“Ano ba ang problema tol kung dadaan ako sa inyo? Ayaw mo bang makilala ako ni mama... ay mama mo lang pala, hehehe!” ang pang-iinis ni Zach kay kuya.

“Wala iyan sa usapan natin, Zach, ano ka ba! Tangina...”

“Awts, sorry. Gusto ko lang na makita ka e...”

“Pwes, hintayin mo na ako ang bibisita sa iyo sa inyo!”

“Dumaan lang ako para imbitahin kang maglakwatsa, o kumain sa labas. Ito naman o, masyadong OA...”

“Tangina! Wala sa schedule ko iyan! At may lakad ako, ok? Ako na ang pupunta sa inyo.” ang pag-aalibi ni kuya.

“E di kung may lakad ka, sasamahan kita, ayaw mo noon, may bodyguard ka?”

Saglit na natahimik. Siguro nag-isip si kuya kung paano makalusot.

Ngunit sumingit pa rin si Zach. “Hahaba ang kuwento tol... kaya sumama ka na sa akin. Tara!” giit niya.

“Shiitttttt! Tangina!” ang pagmamaktol ni kuya. “O sya, hintayin mo na lang ako sa may gate!” marahil ay iyon na lang ang pumsok sa isip ni kuya para matahimik na si Zachat makaalis na sila. At hinid na rin niya ito pinapasok.

Nasa ganoon na silang pag-uusap noong biglang, “Erwin! Sino iyang kausap mo?” Si mama, kalalabas lang galing ng kuwarto nila ni papa na nasa ground floor lang at narinig niya palang may kausap si kuya.

“Eh... kaibigan ko po ma.” Ang sagot ni kuya.

Ngunit marahil ay sinilip ni mama si Zach sa labas at namukhaan niya ito. “D-di ba si Zach iyan? Nakapunta ni sya dito dati noong inihatid niya si Enzo. Papasukin mo.”

“Eh... sa gate na lang siya ma, aalis din kami kaagad.”

Ngunit tinawag pa rin ni mama si Zach. “Zach! Pasok ka muna dito!” At dugtong ni mama, “Hindi niyo ba isama si Enzo?” tanong uli niya kay kuya.

“Hindi na ma!” ang pagdadabog ni kuya habang nagtatakbong umakyat sa second floor at dumaan pa sa pintuan ng kwarto ko. Dinig ko pa ang bulong ni kuya na may pagmamaktol, “Ang kukulit!!!” halatang nagpigil sa sarili.

Ewan kung si mama ang ibig niyang sabihing makulit o si Zach ba, o silang dalawa.

At iyon, narinig kong lumakas ang boses ni Zach. Ibig sabihin, pumasok talaga ang hudas sa bahay at nakikipagkuwentuhan pa kay mama. “Demonyo!” sigaw ng utak ko, tuluyan ko nang isinara ang pinto sa takot na masilip ni Zach.

Noong nakapasok na sa kwarto niya si kuya, dali-dali naman akong humiga sa kama, kunyari tulog ako. Baka kasi silipin niya ako sa cam at malaman niyang alam ko ang lahat.

Maya-maya lang, narinig ko na ang motorsiklo ni Zach na humaharurot. “Sigurado ako, nakaangkas ang kuya ko sa kanyang likuran.” Bulong ko sa sarili na may halong matinding selos.

Ewan, hindi ko maisalarawan ang tunay na saloobin. Ang saya na nadarama sa nakaambang pagpapatawad ko na sana kay kuya ay biglang naglaho at bumalik na naman ang poot ko – sa kanya at kay Zach. Hindi ko inaasahan na patuloy pa rin pala silang nagkikita lingid sa aking kaalaman.

“Arrggghh! Paano ko mapapatawad ang kuya ko kung ganoong nakikipagkita pa rin pala siya kay Zach?” sigaw ng utak ko.

Maya-maya, naisipan kong tumawag sa resort nila ni Zach. “Hello! Can I talk to Ormhel please?” ang sabi ko.

“Speaking! Sino po sila?” ang sagot naman sa kabilang linya.

“Si Erwin, ay Enzo pala... Iyong magkapatid na bisita ng anak ng may-ari ng resort?”

“Ah... iyong nagsabi sa akin na kamag-anak daw siya ni Sir Zach at ipasesante ako kapag di ako nagtrabaho ng maayos?”

“Woi, kaw naman, biro lang iyon ah...”

“Alam ko naman e. Ano pong atin Sir? Saan ka ba ngayon?”

“Sa bahay lang.”

“Ba’t po kayo napatawag?”

“Naiinip ako e...” ang nasambit ko.

“Ah... kung gusto mo pupuntahan kita d’yan” Ang sagot niya sabay bitiw ng isang nakakalokong tawa, hinid malaman kung nagbibiro.

Ngunit pinatulan ko ito. “T-talaga? Puwede kang pumunta?”

Na hindi ko rin akalaing sagutin niya ng, “Oo ba! Off ko na kaya ngayon. Kaya pwede na akong gumala!”

“Waaahhh! Sige Ormhel! Punta ka sa amin at ngayon na, please!”

Alas 6 ng gabi noong makaratnig na si Ormhel sa bahay. Agad ko siyang ipinakillala kay mama at papa atsaka nagpaalam ako kung pwede kaming mag-inuman sa lawn. Pinayagan naman kami at kaya hayun, nagdala kami ng isang case ng beer at pulutan.

Madaming kwento si Ormhel. Ikinuwento niya kung paano siya nakapagtrabaho kina Zach. At ang ikinatataas ko ng kilay ay ang kuwento niya na mabait daw si Zach. Lahat nga daw ng mga empleyado nila ay hanga sa kabaitan niya.

“Hmp! Hindi ako naniniwala!” ang sagot ko.

Natawa naman si Ormhel. “Bakit naman?” sagot din niya.

“Basta... alam ko hindi siya mabait.”

Hindi na nakaimik pa ni Ormhel. Marahil, ayaw lang niya akong kalabanin.

“Galit sa bakla ang daddy ni Zach, di ba?”

“O-oo.” Ang maiksing sagot ni Ormhel.

“Alam mo bang bakla si Zach?” ang deretsahan ko ring tanong.

“Ah... personal na tanong, hindi ko masasagot, hehehe.”

“Pero alam ng daddy niya na bakla si Zach?”

“Hindi ko alam...”

“Ibig mong sabihin, bakla talaga si Zach ngunit hindi mo lang alam kung alam ito ng daddy niya?” ang pilosopo kong tanong.

Natawa si Ormehl. “Ayoko na ngang sumagot sa mga tanong mo. Hehehe. Nakakatakot.”

Sabay na lang kaming nagtawana.

Maya-maya, naghain na ng hapunan si mama at tinawag kami. Gusto na sanang magpaalam ni Ormhel, nahiya baga, ngunit pinigilan siya ni mama. Kaya doon na rin siya kumain sa amin.

Tapos na kaming kumain at balik uli kami sa lawn noong dumating si kuya. Nag-isa lang siya. Marahil aay pinakiusapan niya si Zach na huwag na siyang ihatid.

Noong nadaanan niya kami habang papasok siya ng bahay, kitang-kita ko ang masamang tingin niya kay Ormhel. Marahil ay nagtatanong kung paano napunta sa amin ang tao na iyon at ano ang pakay niya doon.

Alam ko, nagmanman si kuya sa mga kilos namin. Kaya ang ginawa ko ay binitbit ko ang upuan ko at inilagay iyon sa tabi mismo ng inuupuan ni Ormhel. Dikit na dikit ang aming mga katawan. At tsinatsansingan ko pa siya, hinahawak-hawakan ang kamay, pasikretong hinahaplos-haplos ang hita...

At marahil ay hindi na natiis ni kuya pa ang pagtsa-trsansing ko kay Ormhel, naupo na siya sa di kalayuan sa amin. Nagdisplay ba, parang ipinarating sa akin na “Hoy, nandito ako, mahiya kayo sa mga balat ninyo!”. Epal... Syempre, hindi siya makalapit dahil alam niyang galit ako sa kanya.

Ngunit kahit na nandoon siyang nagdisplay sa sarili niya sa amin, sige pa rin ako sa katsa-tsansing kay Ormhel, na nakisakay din. Halos nga na yakapin ko na lang siya at halikan sa bibig e. At baka kapag ginawa ko iyon, hindi rin siguro ito papalag. 

At lalong binilisan ko talaga ang pag-inum upang magkaroon ako ng lakas sa ginawang pananatsing. Si Ormhel naman ay cool lang, kontrolado ang sarili, ngingiti. Parang hindi siya natablan sa pagkalasing. Ewan ko rin kung ano ba ang trip niya. Paano, umaakbay din sa akin, paminsan-minsang inililingkis ang isang kamay niya sa beywang ko... Siguro ay type niy din ako. Ewan.

Anyway, mag-aalas 10 na ng gabi noong marahil ay hindi na nakatiis si kuya, lumapit na sa akin. Hinawakan niya ang kamay ko at halos kargahin na ako sa lakas ng kanyang paghatak. “Tol... lasing ka na, halika na sa kwarto mo!” at baling kay Ormhel, “Pare... lasing na itong utol ko, umuwi ka na.”

Tumalima naman si Ormhel. Tumayo ito at nagpaalam.

Ngunit pumalag ako sa pagkahawak ni kuya sa akin. “Bakit ka ba nakikialam sa bisita ko? Ikaw ba pinapakialaman ko?”

“Tol... lasing ka na, ok?” ang mahinahong sabi ni kuya. “S-sige na pare, umalis ka na. May sasakyan ka ba?” tanong ni kuya kay Ormhel.

“M-meron pare, ok lang ako. S-sige... aalis na ako” ang sagot ni Ormehl. At baling sa akin, “Bye tol... text-text na lang tayo ha?” ang sabi ni Ormhel.

Tumango lang ako. At noong makaalis na siya, hinila na ako ni kuya patungo sa second floor. Habang hila-hila niya ako, pilit naman akong tumutol at nagsisigaw ng, “Bakit ka ba nakikialam?!”

“Sa kuwarto na tayo mag-usap. Lasing ka na e.” Sagot niya.

Hanggang sa makarating kami sa second floor. At laking gulat ko naman noong lumampas kami sa kuwarto ko at sa kuwarto niya ako dinala.

Noong nasa loob na kami at mailock na niya ang pinto, agad niya akong itinulak dahilan upang mapaupo ako sa kama.  “Ok, sige sumigaw ka hangga’t gusto mo!”

Ngunit tumayo din ako at humarurot papunta sa kanya at pinukpok-pukpok ng aking kamao ang kanyang dibdib na para itong isang tambol. Agad din niya akong niyakap. Mahigpit, at hinayaan sa aking ginagawa. Alam ko, tiniis ni kuya ang sakit ng paghahambalos ko sa kanyang dibdib. “Bakit ka nakikipagkita kay Zach? Bakiiitttttt!!!” Sigaw ko.

“Iyan ba ang dahilan kung bakit mo inimbita dito si Ormhel? Upang makaganti?”

“Sagutin mo ako kuyaaaa!!! Sagutin mo akoooo!!!! Nahirapan na ako!!! Palagi mo na lang akong sinasaktan!!!”

“Hindi ko intensyon na saktan ka tol. Kailan man ay hindi ko kayang saktan ka! Naintindihan mo iyon?”

“Bakit ka pa rin nakikipagkita kay Zach?!”

“Hindi ko alam ang gagawin tol! Litong-lito ang isip ko! Nasa kanya ang video at kapag nagalit siya sa akin, ipagkakalat niya iyon! Gusto mo bang ikalat niya ang video na iyon? Gusto mo bang ma-eskandalo ang pamilya natin? Kaya ba nating ipaliwanag o lusutan kapag kumalat iyon?”

At nahinto na ako sa pagpupukpok sa dibdib niya. Napatingala ako sa mukha ni kuya, may mga luhang namumuo sa gilid ng kanyang mga mata.

“Akala mo ba ay natutuwa ako sa ginagawa ko???” at hindi na napigilan pa ni kuya ang mga luhang pumatak sa kanyang pisngi.

Napayakap na rin ako sa kanya, hinahaplos-haplos ko ang kanyang likod. “I’m sorry kuya... Sorry po...” ang nasambit ko.

Na ginantihan naman niya ng paghalik sa aking noo.

May ilang minuto din kami sa ganoong posisyon. Nakatayo lang, nagyayakapan. Para kaming sumasayaw sa tugtog ng napakagandang himig, mistulang kaming dalawa lang ang tao sa mundo sa mundo, at pag-aari namin ito...

“S-salamat sa i-pad kuya... at sa teddy bear... at sa bulaklak” ang sambit ko.

Ngumiti siya. “Akala ko hindi mo nagustuhan ang teddy bear ko... Nahiya nga ko noong binili ko iyon. Maraming mga babaeng nakatingin sa akin habang yakap-yakap ko ito pauwi ng bahay. Ngunit dahil mahl ko ang baby bro ko, kaya hayun. Wala akong paki sa kanila.”

“Waaahhh1 Ang ganda nga eh! Noong una kong nakita iyon sa mga bisig mo, gusto ko na ngang agawin!”

“Bakit hindi mo inagaw?”

“Hmpt! Galit ako sa iyo!”

Tahimik. Hinahaplos-haplos niya ang aknig buhok, ang aking mukha.

“N-napatawad mo na ako tol?” ang kanyang nangungusap na mga mata ay nakatutok sa akin.

Tumango lang ako.

“S-sikreto na lang natin iyon tol ha...? Maipangako mo ba?”

“Opo kuya. Pangako po...”

“Salamat tol...”

“M-mahal na mahal kita kuya...”

“Mahal na mahal din kita tol...”

“B-bakit mo nagawa sa akin iyon?” ang hinid ko napigilang tanong na lumabas sa aking bibig.

Hindi na sinagot pa ni kuya ang tanong kong iyon. Naramdaman ko na lang ang pagdampi ng mga labi niya sa mga labi ko. Matagal, mapusok, nag-aalab. Hanggang sa naalimpungatan ko na lang na ibinagsak namin ang aming mga katawan sa kama...

Sa gabing iyon, muli naming ipinalabas ang init ng aming mga katawan, ang nag-aalab naming damdamin, at ang nagbabagang pagnanasa namin sa isa’t isa.

Mag-aalas 8 na ng umaga kinabukasan noong magising ako. Mukha ni kuya kaagad ang sumaluong sa aking paningin. Pareho kaming hubo’t-hubad, nakatagilid siya paharap sa akin, nakadantay ang ulo ko sa bisig niya habang ang isang kamay niya ay nakalingkis sa aking katawan.

Isang matamis na ngiti ang aking pinakawalan. Marahan kong idinampi ang aking mga labi sa labi ni kuya habang ang isang kamay ay inihahaplos-haplos ko sa kanyang pisngi. Tinitigan ko siya. “Ang guwapo talaga ng kuya ko!” ang sigaw ng isip ko.

Nasa ganoon akong pagmumuni-muni noong napadayo ang tingin ko sa kisame. Bahagyang ipinako ko ang mga tingin doon at biglang napaisip.

“K-kuya! Kuya! Gising kuya!”

“Hmmmm! Ano?!” ng tanong niya kaagad, kinuskos-kuskos pa ng isang kamay niya ang kanyang mga mata atsaka umunat.

“A-alam ko na kung paano tayo maka-ligtas sa pambablackmail ni Zach sa iyo!”

“Huh! Paano?” Ang gulat na tanong ni kuya, ramdam ang excitement sa narining.

Hindi ko na siya sinagot pa. Itinuon ko ang aking mga mata sa kisame.

Noong makita niya ang mga mata kong nakatutok doon, itinuon na rin niya ang tingin sa direksyon na tiningnan ko. Tiningnan niya uli ako. Pakiramdam ko ay nag-uusap ang aming mga isip

Ngumiti siya, pagpahiwatig na alam niya ang nasa isip ko at sang-ayon siya sa aming gagawin.

Niyakap niya ako. Nagyakapan kami at hinalikan niya muli ang aking bibig. “Sa wakas, makakaiwas na rin tayo sa mga pamba-blackmail ni Zach!”

(Itutuloy)